De term Coping is afkomstig uit de sociale psychologie en betekent vrij vertaald “het hoofd bieden aan”. Er bestaan adequate en inadequate coping strategieën. Naast een indeling op adequaat en niet-adequaat, kan er ook een indeling gemaakt worden op emotiegerichte en oplossingsgerichte strategieën. Vaak wordt de eerste gerelateerd aan de “vrouwelijke” manier van omgaan met wat er op je pad komt: huilen en hysterisch doen. De tweede, de oplossingsgerichte strategie, is wat stoerder en meer “mannelijk”: niet zeuren maar regelen!
Automatisch wordt hierdoor aan de ene of de andere strategie een respectievelijk minder of juist meer positieve beoordeling gegeven. Willen we niet allemaal stoer gevonden worden? Diegene zijn die oplossingen aandraagt en doorgaat? In weer en (bij tegen)wind?
Ik ga je een geheim verklappen. Er is geen goed of fout hierin! Sterker nog, diegene die beide strategieën kan toepassen heeft strategisch gezien de beste kaarten in handen.
Ik geef je hierbij de twee gouden regels om verschillende situaties adequaat het hoofd te bieden:
1. Is de situatie zoals deze is en níet te veranderen? Heb je deze te accepteren?
- De emotiegerichte strategie is de best passende strategie op dat moment: huil, doe hysterisch (alles met mate) praat en uit jezelf. Zwelg (tijdelijk)!
- Ga niet ontkennen maar accepteren dat het is zoals het is. Dat jouw gevoel er mag zijn. Door de emotie die op het onderwerp aanwezig is, te ventileren en te delen met anderen zal er uiteindelijk vrede ontstaan. Hou emotie dus niet binnen en ga je uiten!
2. Is de situatie zoals deze is maar niet naar je zin en wél te veranderen? Ga dan DOEN!
- Het komt nogal eens voor dat iemand niet de juiste strategie toepast in een situatie. Bij een situatie die onomkeerbaar is, probeert diegene dan op te lossen. Met frustratie, boosheid en soms zelfs agressie tot gevolg. En situaties waarbij diegene zou kunnen oplossen, blijft de persoon erin hangen, zielenpieten en slachtofferen. Kortom: die persoon gaat niet op de juiste manier met een situatie om en loopt risico op psychische en/of lichamelijke klachten.
- Dat betekent overigens niet dat er altijd maar één beste manier is en je niet zou mogen huilen in situaties die je wel kan oplossen. Als je voelt dat het nodig is voordat je tot actie over kunt gaan: huil dan, praat erover en herpak jezelf daarna. Oplossen (dus doen!) is de beste manier om met situaties die omkeerbaar zijn om te gaan.
Hieronder volgen mogelijke coping strategieën:
- Actief aanpakken -> oplossen
- Palliatieve reactie -> je vlucht in andere onderwerpen, hobby’s
- Vermijden -> als ik het niet zie, is het er niet
- Sociale steun zoeken -> je hart luchten, emotie delen
- Passief reactiepatroon -> piekeren en twijfelen
- Expressie -> gespannen, frustratie, agressie
- Geruststellende gedachten -> relativeringsvermogen
Strategie 1 en 4 zijn over het algemeen dus effectief. Let hierbij op impulsiviteit en overbelasting: misschien wil je te graag, te snel.
Strategie 7 is in het algemeen ook oké. Wat er ook gebeurt: kunnen relativeren is mooi omdat het de druk verlaagd en zaken in perspectief zet. Ook al lost het misschien niets op.
Strategie 2 en 3 werkt alleen op de korte termijn. Soms is het goed om iets even te laten voor wat het is. Misschien lost het zich op als de gemoederen bedaard zijn. Zo niet, dan is dit zeker weten niet de juiste strategie.
Strategie 5 en 6 zijn minder succesvol. De eerste is een aanzet voor een depressie en de tweede (in de mildste vorm) voor problemen met je omgeving.
Ben jij je bewust van jouw (voorkeur)strategie? Zijn er situaties waar je niet uitkomt ondanks dat je voor je gevoel er alles aan doet of gedaan hebt? Loop je vast of verlopen situaties, ondanks je goede intentie, niet naar jouw wens? Bel of whatsapp mij voor een afspraak. Ik help je bij het vinden van antwoorden en oplossingen. Graag tot ziens!
